Nieregulowanie lub nieterminowe regulowanie należności czynszowych wynikających z umowy najmu mieszkania komunalnego, wcześniej czy później będzie się wiązało ze zdecydowanymi działaniami ze strony gminy, która wytoczy powództwo o zapłatę należności czynszowych przed sądem.
W jednym z naszych niedawnych artykułów wyjaśniliśmy, w jaki sposób osoba która w lokalu nie zamieszkiwała, a zostało przeciwko niej wytoczone powództwo o zapłatę czynszu najmu, może się bronić przed żądaniem wynajmującego. Przypominamy, iż obowiązek zapłaty należności czynszowych ciąży solidarnie na najemcy lokalu mieszkalnego, jak również na wszystkich pełnoletnich i stale zamieszkujących z nim osobach fizycznych, a zatem osoby niepełnoletnie, jak również takie które jedynie pomieszkują w lokalu nie będą odpowiedzialne za zapłatę czynszu.
Co jednak z osobami, które faktycznie na stałe zamieszkiwały w lokalu, którego dotyczy dochodzony przez gminę czynsz? Osoby takie, mogą się bronić zarzutem przedawnienia, bowiem należności czynszowe jak wszystkie roszczenia podlegają przedawnieniu. Zgodnie z art. 118 Kodeksu cywilnego czynsz jako świadczenie okresowe będzie ulegał przedawnieniu wraz upływem okresu trzyletniego. W chwili obecnej w związku z nowelizacją wskazanego wyżej przepisu, która weszła w życie 9 lipca 2018 r., koniec terminu przedawnienia przypada zawsze na ostatni dzień roku kalendarzowego, a zatem wszystkie należne czynsze za dany rok kalendarzowy, będą przedawniać się jednocześnie. Nadmienić należy, iż w związku ze wspomnianą już nowelizacją, sąd z urzędu bierze pod uwagę przedawnienie roszczenia dochodzonego przeciwko konsumentowi, jednakże zgodnie z art. 1171 § 1 Kodeksu cywilnego w wyjątkowych przypadkach sąd może, po rozważeniu interesów stron, nie uwzględnić upływu terminu przedawnienia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi, jeżeli wymagają tego względy słuszności. Przy ocenie czy zasadne jest uwzględnienie przedawnienia sąd bierze pod uwagę długość terminu przedawnienia, długość okresu od upływu terminu przedawnienia do chwili dochodzenia roszczenia oraz charakter okoliczności, które spowodowały niedochodzenie roszczenia przez uprawnionego, w tym wpływ zachowania zobowiązanego na opóźnienie uprawnionego w dochodzeniu roszczenia. Z tego też względu, tak istotne jest branie czynnego udziału w postępowaniach sądowych w których jesteśmy stroną i samodzielne zgłoszenie zarzutu przedawnienia. Podkreślenia wymaga fakt, iż zarzutu takiego nie można już zgłosić na etapie postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez komornika sądowego. Sugerujemy zatem regularne odbieranie korespondencji przychodzącej z sądu, nieignorowanie ich treści i bieżące reagowanie, celem uniknięcia dalszych negatywnych konsekwencji.
Radca prawny, Zabrze dnia 8 lipca 2019 r.